Het was voor mij toch wel een schok toen ik vorige week maandag luisterde naar de persconferentie van onze premier. Tot 1 juni zijn alle bijeenkomsten verboden! Dat was toch wel veel langer dan ik had verwacht. De consequentie van dit alles drong langzaam tot mij door. Geen kerkdiensten rond Pasen, Pinksteren, geen 4 mei herdenking, geen bevrijdingsfeesten op 5 mei. Geen ‘klimmen tegen ms’ voor mij. Het hele openbare leven ligt voor de komende twee maanden volledig op z’n gat. Ik kan niet zomaar even bij mijn moeder op bezoek en alle contacten met familie, vrienden, gemeenteleden en andere mensen zijn tot het minimum beperkt. Dat hakte er best even in. En dan zitten wij natuurlijk nog in goede uitgangspositie. We zijn gelukkig niet ziek, onze banen staan niet op de tocht, we hebben meer dan genoeg ruimte om ons heen. Het is voor ons even aanpassen, maar dat gaat lukken! Als ik dan denk aan de mensen in verpleeghuizen, aan ouderen die wegzinken in eenzaamheid, aan de zieken, aan mensen die het financieel moeilijk krijgen, voorlopig zonder uitzicht op herstel en aan de mensen in de zorg (en andere essentiële beroepen) die keihard moeten werken om de boel draaiende te houden, dan wordt mijn gemoed zwaar. Ellendig voor zoveel mensen en wat kun je dan zelf, opgesloten in eigen huis, toch weinig doen! En toch, als ik dan ook zie hoeveel initiatieven er worden ontplooid, hoeveel creativiteit er los komt bij mensen om de problemen het hoofd te bieden en na te denken over alternatieven om mensen te (onder)steunen dan krijg je daar ook wel weer goede moed van. Ook op afstand is er gelukkig veel mogelijk. Zelf zal ik rond Pasen proberen wat korte vieringen online te zetten zodat we toch ook op afstand toch iets van het Paasgevoel samen kunnen delen. Er gaat voor mij een nieuwe digitale wereld open en ik ben al druk aan het oefenen om een digitale viering te maken! Zoals ik al zei roept deze tijd ook in veel mensen creativiteit op en ik kwam ook een mooi gedicht tegen van Diet Groothuis, de stadsdichter van Zeist. Graag deel ik dit gedicht met u!
Vanuit de pastorie in Purmerend wens ik u veel kracht en sterkte in deze lastige tijd!
Ds. Henri Frölich
