Het is bijna Pinksteren en komend Pinksterfeest zal ik niet voorgaan in een dienst maar zal ik afzien op de Mont Ventoux. Na twee coronajaren kan en mag het eindelijk weer! Klimmen tegen MS. Geld inzamelen voor onderzoek naar deze heftige ziekte gekoppeld aan een persoonlijk sportief doel door 1,2 of 3 keer die grote, lange, hoge en zware berg te beklimmen op de racefiets. Voor mij blijft het een bijzonder evenement waar ik graag nog een keer aan mee wilde doen. Twee jaar kon de tocht niet doorgaan vanwege corona, dus dit jaar staan we met z’n allen wel weer te trappelen om die berg op te gaan. Het mooie van zo’n gezamenlijke tocht met een heel duidelijk doel (geld inzamelen voor onderzoek naar de ziekte MS) is dat welke achtergrond je ook hebt het sportief bezig zijn op die dag voor een grote verbinding zorgt!
En onwillekeurig doet me dat toch denken aan het Pinksterverhaal. Want het verhaal wil dat bij het Pinksterfeest alle gelovigen bij elkaar zaten in een huis. De grote Hollywood regisseurs zouden er ongetwijfeld een mooie film van hebben kunnen maken met tal van speciale effecten. Mensen, in zak en as, die opeens worden geconfronteerd met een geruis uit de hemel dat klonk alsof het overal in huis begon te waaien. En vervolgens verschijnt er een soort van vuur dat zich verdeelt in vlammen en dat zich op iedereen neerzet. Zó kwam, zo luidt het verhaal, de Heilige Geest in alle gelovigen. Het verhaal leest eigenlijk als een sprookje, als een fantasieverhaal waarvan we er meer kennen in de bijbel.
Of het verhaal realistisch is, of dat het een soort van feitelijke beschrijving is of niet, is niet eens zo relevant. Belangrijker is de boodschap van Pinksteren. Geloof en ongeloof wisselen elkaar af in het verhaal. Er zijn mensen die het bijzonder vinden dat zij wildvreemden uit alle windstreken horen spreken in hun eigen taal. Een ultieme vorm van verbinding (zoals ook bij het fietsen voor een goed doel!). Er zijn er ook die het afdoen als dronkenmanspraat. Het is boeiend om eens stil te staan bij dat wat er gebeurt. Mensen horen spreken in hun eigen taal. Wat is dat voor taal. Is er een universele taal die iedereen begrijpen kan, ongeacht de landsgrenzen en soort taal? Is het denkbaar dat het verhaal ons iets wil zeggen over de bij elk mens ingebakken taal van de kennis van goed, van kwaad en van liefde en onderlinge verbondenheid? Dan gaat het opeens over de onderlinge band van mensen die -niet gehinderd door taalbarrières- verstaan waar het in het leven echt om draait.
Kunnen mensen elkaar verstaan, elkaar begrijpen zonder elkaars taal te kennen? Kun je begrijpen wat gezegd wordt op grond van de toon, de kleur van de boodschap? Taal is wat dat betreft meer dan woorden. Onze taal kent veel woorden met het woordje “geest” er in: geestig, geestdrift, geestverruimend, geestverwant, geestkracht en begeestering, om er maar een paar te noemen. Misschien is de betekenis van het verhaal van Pinksteren het verschil tussen wel of niet begeesterd zijn. Het verschil tussen elkaar wel of niet begrijpen. Het verschil tussen wel of niet eenzelfde gerichtheid op onderlinge verbondenheid in liefde.
Ondanks dat ik dit jaar dus niet aanwezig ben bij een Pinksterdienst wil ik wel in deze geest fietsen voor een goed doel. Het inspireert me dat er ook vandaag veel mensen zich willen inzetten voor iets wat in hun ogen goed en waardevol is. Begeesterd als ze zijn in liefde en verbondenheid. Wilt u daar ook een steentje aan bijdragen? Dat kan door een donatie te geven via de volgende website:
https://klimmentegenms.moves.ms/team/grunn-moves/donate
Ik maak deel uit van het team grunn-moves, u kunt dan kiezen om aan het hele team te doneren of onder mijn naam een bedrag te doneren! Bij voorbaat hartelijk dank! Ds. Henri Frölich
